ชื่อวิทยาศาสตร์
Derris scandens Benth.
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
• เถาวัลย์เปรียงเป็นไม้เถาขนาดใหญ่ เถามักจะบิดเนื้อไม้สีมีวงเข้ม
ซึ่งมี 2 ชนิด คือชนิดแดง(เนื้อสีแดงวง
สีแดงเข้ม) และชนิดขาว (เนื้อออกสีนํ้าตาลอ่อนๆ วงสีนํ้าตาลไหม้)
• ใบเป็นใบประกอบ ใบย่อยรูปไข่กลับ
ผิวเรียบมันเขียว ขอบเรียบ
• ดอกเล็กเป็นช่อพวงระย้า สีขาว
• ฝักยาวออกเป็นพวง
สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม
• ชอบดินเหนียวไม่ชอบดินทราย
ชอบสภาพชื้นแต่ไม่แฉะ
การขยายพันธุ์
• ใช้เมล็ด
การปลูกและการดูแลรักษา
• ใช้เมล็ดแก่ที่มีสีนํ้าตาล
(เมล็ดแก่ช่วงเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์) แกะเปลือกนอกของ
เมล็ดออก นำ ไปเพาะในถุงชำ ถุงละ 2-3
เมล็ด รดนํ้าให้ชุ่ม
• เมื่อตัดต้นสูงประมาณ
1 คืบ นำ ลงปลูกในหลุมที่เตรียมไว้ รองก้นหลุมด้วยปุ๋ยคอก ถ้า
หากไม่เพาะลงถุงจะปลูกตรงจุดที่ต้องการเลยก็ได้ พร้อมทำ ซุ้มบริเวณที่ปลูก
เถาวัลย์เปรียงได้เลื้อยเกาะด้วย
การเก็บเกี่ยว
• เริ่มเก็บเกี่ยวได้ เมื่ออายุ
3-5 ปี
• เลือกเถาแก่ซึ่งจะมีสีเทา
และมีจุดคล้ายเกล็ดสีขาวๆ เถามีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 นิ้ว ขึ้นไป
• ตัดให้เหลือเถาไว้
1-2 ศอก เพื่อให้แตกขึ้นใหม่ ตัดได้ประมาณ 2 ปีต่อครั้ง
• นำ เถามาสับเป็นแว่นๆ หนาประมาณ
1 เซนติเมตร ตากแดด 3-5 วัน หรืออบให้แห้ง
ผลผลิต
• ผลผลิตสด 3-5 ตัน/ไร่ ผลผลิตแห้ง 0.7-1.25 ตัน/ไร่
อัตราส่วนทำ แห้ง
• ผลผลิตสด : ผลผลิตแห้ง เท่ากับ 4 : 1
ส่วนที่ใช้ประโยชน์
• เถา
สาระสำ คัญ
• ไม่มีรายงาน
สรรพคุณ
• แก้ปวดเมื่อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น